Recensie Robert B.P. van Weperen, reisjournalist:

“Een aangrijpend en persoonlijk verslag. Geschreven in een stijl die zo kenmerkend is voor backpackers.”

Inhoud

Een beschrijving van de dagelijkse gang van zaken van toerist en haar gastheren en –vrouwen op een populair Thais eiland. Deze 'gang van zaken' gaat over in horror. Een vloedgolf treft het middenstuk en vaagt het centrum van het eiland weg. Overlevenden weten een heuvel te vinden, maar het geweld is dan nog niet afgelopen, als dat al ooit ophoudt.

Een waargebeurd verhaal over de beelden, geluiden en angsten tijdens en na de vloedgolven die op tweede kerstdag 2004 het nietige en paradijselijke eiland Koh Phi Phi Don treffen.

Boek fragment

Hoofdstuk 9, bladzijde 43/ 44

Mandar en ik hebben allebei veel last van onze voet. En het is een aardige uitputtingsslag geweest tot nu toe. Na een meter of dertig door de jungle de heuvel af te hebben gelopen, - we hebben geen flauw idee hoe ver het is (anderhalf uur lopen blijkt achteraf) - besluiten we terug te keren. We denken niet dat we nog een (tussentijdse) vluchtpoging aankunnen als we deze trip maken en we lijken veilig te zitten in de boom.

En nog voordat we onze, inmiddels vertrouwde, boom hebben bereikt, breekt weer grote paniek uit op de top van de heuvel.

De derde golf…

We klimmen zo hoog mogelijk, je wordt er handig in. Vanaf de grond schat ik later dat we ongeveer vijf tot zes meter hoog zaten, misschien hoger. Hoogtevrees bestond die dag niet. Beneden je zie je mensen rennen, niet wetend waarnaar toe, schreeuwend, niet wetend tegen wie of wat en waarom. Je weet niet wat er gebeurt. Je weet dat je zo meegenomen kan worden, dan is het over.

Het water ontziet niets en niemand. De onzekerheid is zo groot, inmiddels geloof je dat alles mogelijk is.

Nieuwsgierig geworden? Download hier hoofdstuk 8 voor je PDA of mobile. Of bestel gewoon het boek.